zasami spełniają nasze życzenia, innym razem przypominają o dawno zagrzebanych lękach, ale zawsze mówią o nas całą prawdę. Sny. Dlaczego w literaturze zwykle nie są tajemnicze i subtelne, lecz nudne i przewidywalne? Może lepiej w ogóle zrezygnować z opisywania snów? Tylko że wtedy nasi bohaterowie nigdy nie będą śnić… Czytaj dalej →
Jeśli strzelba wisi na ścianie w pierwszym akcie, to w drugim lub trzecim musi wypalić. Czytelnik czeka na ten strzał. Wszystko jedno, kto pociągnie za spust. Wydziedziczony syn może celować do ojca, ale może też zabić siebie albo…spudłować. Ważne, żeby strzelba wypaliła. Każdą obietnicę, jaką dajesz czytelnikowi, musisz spełnić.
astanawiałeś się kiedyś, czym różni się scenariusz od powieści? A może marzysz, by Twoja powieść stała się kanwą filmu? Oto kilka technik, które stosują scenarzyści, a które przydadzą się także powieściopisarzom.
otrzebujemy dużo czasu i spokoju, by coś napisać, a to szczególnie trudne w dzisiejszych czasach, które przyzwyczajają nas do życia w ciągłym rozproszeniu. Jak znaleźć czas na pisanie i co najważniejsze: produktywnie go wykorzystać? Pomoże Ci w tym technika Pomodoro.
udzie uwielbiają historie. Każdy z nas ma coś innego, ciekawego do opowiedzenia. Tylko dlaczego w powieściach tak wiele historii się powtarza? Napadnięci bohaterowie jak na zawołanie tracą przytomność. Niezdecydowanym śnią się prorocze sny. A mordercy byli w dzieciństwie bici przez swoich rodziców. Chcesz napisać coś oryginalnego? Unikaj tych trików.
Uwieczniłeś kogoś znajomego w Twojej powieści? A co jeśli Twój szef odkryje, że zrobiłeś z niego okrutnego władcę podziemnego królestwa? Lub jeśli Twoja przyjaciółka nigdy się już do Ciebie nie odezwie, bo wyjawiłeś jej najskrytszą tajemnicę? Jak pisać o ludziach, których znasz, żeby nie zostać wyklętym przez rodzinę, znienawidzonym przez przyjaciół, a przy tym wszystkim nie zmarnować historii, którą chcesz opowiedzieć?
o Twój bohater ma w szafie? Dwadzieścia par szpilek a może piętnaście T-shirtów z różnymi napisami? Garderoba bohatera nie powinna być przypadkowa, ale dobrana celowo i z rozmysłem. Dzięki temu w subtelny sposób zasugerujemy bardzo wiele: nastrój bohatera, jego plany, cechy charakteru. Ty pokazujesz, jak bohater się ubiera, a czytelnicy się domyślają, jaki on jest.
zy często zaczynasz zdania od słów: Adam pomyślał, Monika wyobrażała sobie, Michał pamiętał, Ania uświadomiła sobie? Jeśli tak, to…powinieneś ich się jak najprędzej pozbyć. Niszczą one Twoje teksty. Nie wyjaśniaj czytelnikowi, co Twoi bohaterowie czują. On tego wcale nie potrzebuje. Pokazuj, nie opisuj!
zeherezada każdej nocy opowiada królowi Szahrijarowi baśnie, by uniknąć śmierci z jego rąk. Przerywa opowiadanie w najciekawszym momencie, gdy zaczyna już świtać…Król chce usłyszeć dalszą część historii, więc musi darować Szeherezadzie kolejny dzień życia. Szeherezada stosuje zawieszenie akcji – zabieg, który w literaturze zawsze się sprawdza.
ary Shelley napisała Frankensteina w wieku zaledwie dziewiętnastu lat. Sztuka Zbójcy wyszła spod pióra osiemnastoletniego Schillera. Mickiewicz jako dwudziestodwulatek był już autorem Ody do młodości, a powieść Słońce też wschodzi to dzieło dwudziestosześcioletniego Hemingwaya. Jeśli nie udało Ci się w tak młodym wieku osiągnąć dużego sukcesu literackiego, pewnie zastanawiasz się: „Co ze mną jest nie tak?” Czytaj dalej →
adrukowana strona milczy, a przecież czujemy, że ktoś przemawia do nas swoim własnym głosem. Jak brzmi Twój pisarski głos? Czy to podniosła aria operowa, wykrzyczana aż do ochrypnięcia piosenka rockowa; ciepła, łagodna ballada a może raczej wesoła melodia nucona pod prysznicem? Czy przemawiasz do czytelnika jak poeta, dziennikarz, naukowiec? A może wciąż jeszcze nie odnalazłeś swojego głosu? Czas to zmienić.
zy potrafię napisać coś wyjątkowego? A może wszystko w literaturze już było i nie warto nawet próbować? Pewnie zadawałeś sobie takie pytania. Odpowiem za Ciebie. Tak, potrafisz. I tak, warto. Jesteś wyjątkowy. Twoje myśli są wyjątkowe. I napiszesz coś wyjątkowego, jeśli będziesz stuprocentowo szczery wobec siebie i czytelnika.