zeherezada każdej nocy opowiada królowi Szahrijarowi baśnie, by uniknąć śmierci z jego rąk. Przerywa opowiadanie w najciekawszym momencie, gdy zaczyna już świtać…Król chce usłyszeć dalszą część historii, więc musi darować Szeherezadzie kolejny dzień życia. Szeherezada stosuje zawieszenie akcji – zabieg, który w literaturze zawsze się sprawdza.
ary Shelley napisała Frankensteina w wieku zaledwie dziewiętnastu lat. Sztuka Zbójcy wyszła spod pióra osiemnastoletniego Schillera. Mickiewicz jako dwudziestodwulatek był już autorem Ody do młodości, a powieść Słońce też wschodzi to dzieło dwudziestosześcioletniego Hemingwaya. Jeśli nie udało Ci się w tak młodym wieku osiągnąć dużego sukcesu literackiego, pewnie zastanawiasz się: „Co ze mną jest nie tak?” Czytaj dalej →
adrukowana strona milczy, a przecież czujemy, że ktoś przemawia do nas swoim własnym głosem. Jak brzmi Twój pisarski głos? Czy to podniosła aria operowa, wykrzyczana aż do ochrypnięcia piosenka rockowa; ciepła, łagodna ballada a może raczej wesoła melodia nucona pod prysznicem? Czy przemawiasz do czytelnika jak poeta, dziennikarz, naukowiec? A może wciąż jeszcze nie odnalazłeś swojego głosu? Czas to zmienić.
zy potrafię napisać coś wyjątkowego? A może wszystko w literaturze już było i nie warto nawet próbować? Pewnie zadawałeś sobie takie pytania. Odpowiem za Ciebie. Tak, potrafisz. I tak, warto. Jesteś wyjątkowy. Twoje myśli są wyjątkowe. I napiszesz coś wyjątkowego, jeśli będziesz stuprocentowo szczery wobec siebie i czytelnika.
Jest lato. Mamy ochotę uciec od tego, czym zajmowaliśmy się cały rok. Chowamy więc laptopa głęboko do szuflady, zostawiamy tam napoczęte rozdziały, niedopracowane jeszcze postaci i niedokończone dialogi, a następnie pakujemy walizki i ruszamy w daleką podróż. Tylko że podczas wakacji nie tak łatwo zapomnieć o pisaniu, zwłaszcza, że wtedy tak wiele nas inspiruje. Czytaj dalej →
zy imię bohatera jest ważne? Czy wyrazisty charakter lub gorący temperament nie liczą się bardziej? Być może. Ale dlaczego słynni bohaterowie literaccy nazywają się np. Scarlett O’Hara i Rhett Butler, a nie jakiś Adam czy jakaś Sywia? Niezapomniane imiona podkreślają wyjątkowość bohaterów. Jak odpowiednio je dobrać? Czytaj dalej →
itchcock mawiał, że „Opowieść to życie z wyciętymi nudnymi scenami”. Ale to wcale nie oznacza, że bohaterowie mają przeżywać jedynie szalone przygody czy wielkie namiętności. Potrzebują też chwili wytchnienia – codzienności, która wcale nie musi być nudna. Wystarczy, że spojrzymy na nią w sposób świeży.
jednym z poprzednich wpisów pisałam o tym, jak rozpocząć opowieść, dziś zajmę się zakończeniem. Zakończenie to coś więcej niż rozwiązanie akcji, dlatego trzeba nad nim popracować. Warto wiedzieć, że czytelnik wcale nie oczekuje, że zakończenie będzie szczęśliwe, lecz satysfakcjonujące. Czyli jakie?
odobno każdy nosi w sobie książkę, a mimo to niewielu z nas pisze. Mamy tyle wymówek, by uniknąć pisania i rozpocząć kiedyś w przyszłości, kiedy…będziemy mieli więcej czasu, pomysł wreszcie ułoży się w naszej głowie albo nadejdzie magiczna chwila natchnienia. Dodatkowo dręczą nas pytania: Czy jestem tak dobry jak inni pisarze?, Czy znajdę wydawcę? lub Kto będzie chciał czytać to, co napiszę?
zytelnicy w literaturze poszukują emocji. Magia literatury polega na tym, że za pomocą kilku linijek, a nawet paru dobrze dobranych słów, możemy wywołać u czytelnika silne przeżycia, na przykład: strach. Aby tak się stało, musimy ten strach pokazać, a nie jedynie – go opisać. Jak można pisać o emocjach, nie nazywając ich?
kolejnej odsłonie cyklu Tajniki warsztatu będę kontynuowała temat dynamicznych czasowników. O tym, jak doskonale sprawdzają się w praktyce, postaram się przekonać, analizując fragment powieści Iana Fleminga Casino Royale. Czytaj dalej →
jednym z poprzednich wpisów z tej serii pisałam na temat obrazowych rzeczowników. Jednak choćby najlepiej dobrane rzeczowniki to za mało. W pewnym momencie trzeba popchnąć akcję i w tym niezastąpione są czasowniki, które powinny być przede wszystkim dynamiczne. Czyli jakie? Czytaj dalej →