ażda opowieść składa się ze scen, nanizanych jak koraliki na sznurek. Scena to kapsuła czasu. Pozwalasz czytelnikowi ją otworzyć, by przeniósł się wraz z Tobą w inne miejsce i czas. Nie tłumaczysz za wiele, pozwalasz mu przeżyć przygodę wraz z bohaterem. Jak napisać wciągającą scenę?
Jakie emocje targają Twoimi bohaterami? Miłość? Nienawiść? Zazdrość? Pewnie tak. Ale motorem każdej dobrej opowieści jest inne uczucie: rozczarowanie. Żeby Twoja opowieść była ciekawa, bohater nie może dostać od losu wszystkiego, czego zapragnie.
rzej muszkieterowie, trzy wiedźmy, trzech panów w łódce. Trzy to w literaturze cyfra magiczna. Począwszy od struktury opowieści a skończywszy na pojedynczych zdaniach. To nie zbieg okoliczności, że sztuki składają się z trzech aktów, słynne cytaty – z trzech myśli, a dowcipy mają trzech bohaterów. Jeśli umiejętnie użyjesz cyfry trzy, zdziałasz cuda.
zy podczas pisania słyszałeś kiedyś tajemniczy głos, który sączył Ci do ucha same złośliwości: „Nigdy nie napiszesz nic dobrego”, „Nie skończysz tej powieści”, „Ten dialog jest okropnie sztuczny”, „Daj sobie spokój z pisaniem i zajmij się czym innym.” Kto przeszkadza Ci w pisaniu i zabija marzenia? To Twój Wewnętrzny Krytyk – nikczemnik, z którym musi się zmierzyć każdy pisarz. Czytaj dalej →
Święta wierzymy w baśnie. W to, że renifer potrafi latać, otyły staruszek przeciśnie się przez każdy komin, anioł pomoże bezdomnemu odnaleźć rodzinę, a drewniany dziadek do orzechów zamieni się w księcia. Choć normalnie uznalibyśmy te historie za kiczowate, w Święta pozwalamy by ten magiczny świat wniknął do rzeczywistości, chcemy, by dobro zwyciężyło, nawet jeśli będzie to wymagało pomocy istot pozaziemskich. Jak napisać baśń, także i dla dorosłych? Czytaj dalej →
Uwielbiamy zwroty akcji. Bohater nie jest tym, za kogo go uważaliśmy. Wychodzi na jaw wydarzenie z przeszłości. Ktoś uknuł podstępny plan, którego się nie domyśliliśmy. Nagle usuwa Ci się grunt pod nogami i to Ci się podoba. Myślisz: „Wow! Nigdy bym się tego nie spodziewał!” Jak osiągnąć ten efekt? Czytaj dalej →
zasami spełniają nasze życzenia, innym razem przypominają o dawno zagrzebanych lękach, ale zawsze mówią o nas całą prawdę. Sny. Dlaczego w literaturze zwykle nie są tajemnicze i subtelne, lecz nudne i przewidywalne? Może lepiej w ogóle zrezygnować z opisywania snów? Tylko że wtedy nasi bohaterowie nigdy nie będą śnić… Czytaj dalej →
Jeśli strzelba wisi na ścianie w pierwszym akcie, to w drugim lub trzecim musi wypalić. Czytelnik czeka na ten strzał. Wszystko jedno, kto pociągnie za spust. Wydziedziczony syn może celować do ojca, ale może też zabić siebie albo…spudłować. Ważne, żeby strzelba wypaliła. Każdą obietnicę, jaką dajesz czytelnikowi, musisz spełnić.
astanawiałeś się kiedyś, czym różni się scenariusz od powieści? A może marzysz, by Twoja powieść stała się kanwą filmu? Oto kilka technik, które stosują scenarzyści, a które przydadzą się także powieściopisarzom.
otrzebujemy dużo czasu i spokoju, by coś napisać, a to szczególnie trudne w dzisiejszych czasach, które przyzwyczajają nas do życia w ciągłym rozproszeniu. Jak znaleźć czas na pisanie i co najważniejsze: produktywnie go wykorzystać? Pomoże Ci w tym technika Pomodoro.
udzie uwielbiają historie. Każdy z nas ma coś innego, ciekawego do opowiedzenia. Tylko dlaczego w powieściach tak wiele historii się powtarza? Napadnięci bohaterowie jak na zawołanie tracą przytomność. Niezdecydowanym śnią się prorocze sny. A mordercy byli w dzieciństwie bici przez swoich rodziców. Chcesz napisać coś oryginalnego? Unikaj tych trików.
Uwieczniłeś kogoś znajomego w Twojej powieści? A co jeśli Twój szef odkryje, że zrobiłeś z niego okrutnego władcę podziemnego królestwa? Lub jeśli Twoja przyjaciółka nigdy się już do Ciebie nie odezwie, bo wyjawiłeś jej najskrytszą tajemnicę? Jak pisać o ludziach, których znasz, żeby nie zostać wyklętym przez rodzinę, znienawidzonym przez przyjaciół, a przy tym wszystkim nie zmarnować historii, którą chcesz opowiedzieć?