Chcesz, by Twój bohater zaintrygował czytelników? Daj mu tajemnicę i spraw, by czytelnik pragnął ją poznać, a wreszcie – w odpowiednim momencie – wyjaw. Poznaj 3 kroki, dzięki którym Twój bohater zaintryguje czytelnika.
Spis treści:
Zadawaj bohaterowi pytania
Fascynacja tajemniczymi bohaterami bierze się stąd, że drugi człowiek jest dla nas zagadką. I dotyczy to także i tych osób, które znamy bliżej. Zwykle wiemy o nich tylko tyle, ile możemy wywnioskować z tego, co mówią lub jak się zachowują. A często jest to tylko niewielka część prawdy.
Jak stworzyć tajemniczego bohatera? Doświadczeni pisarze doradzają, by uważnie obserwować obcych ludzi, spotkanych przypadkowo w kolejce, restauracji czy pociągu. Nie skupiajmy się jedynie na ich wyglądzie, lecz spróbujmy sobie odpowiedzieć na pytania: Co w życiu przeżyli? Do czego dążą? Co ukrywają?
Gdy to już wiemy (a raczej, zgadniemy), możemy zacząć pytać bardziej szczegółowo, np. Gdzie dorastał? Jakie były jego relacje z rodziną i przyjaciółmi? Kim była jego pierwsza miłość? Czy studiował? Jaki był polityczny klimat za czasów jego młodości? Dlaczego wybrał taki zawód? To właśnie poprzez zadawanie pytań powołujemy bohaterów do życia. Są ulepieni nie z gliny, lecz z odpowiedzi na pytania.
Lepiej zrozumiesz swojego bohatera, gdy będziesz wiedzieć, do jakiego archetypu należy. Tutaj opisałam 13 archetypów bohaterów. Sprawdź, czy Twój reprezentuje któryś z nich.
Dozuj informacje o bohaterze
Kiedy poznasz już wszystkie odpowiedzi, musisz sprawić, by i czytelnik był ich głodny. Aby tak się stało, stopniowo dozuj informacje na temat bohatera. Wówczas stanie się tajemniczy i zaintryguje czytelnika.
Pamiętajmy, że czytelnik jest zainteresowany tym, co się z bohaterem dzieje teraz i tym, co się z nim za chwilę stanie. Jeśli jednak przeszłość okaże się niezbędna do tego, by zrozumieć teraźniejszość, czytelnik będzie ją śledził z zapartym tchem i niecierpliwie czekał na takie chwile, kiedy autor uchyli rąbka tajemnicy. Należy więc wpleść wspomnienia pomiędzy wydarzenia teraźniejsze.
Tajemnice bohatera możemy wyjawić, opisując go z punktu widzenia innej osoby. Przykładowo, starsza siostra widzi w nim przede wszystkim nieporadnego chłopca. Kochance może wydawać się władczy, a kolega z pracy będzie go uważał za lizusa. Wszystkie te postaci mają inne osobowości i dopiero ich zrozumienie prowadzi do lepszego poznania bohatera.
Wywrzyj presję na bohaterze
Bardziej radykalnym rozwiązaniem jest konflikt. Podczas kłótni ludzie często mimowolnie wyjawiają swoje największe sekrety.
Aby wycisnąć z bohatera całą prawdę, postaw go w sytuacji próby. Nie bój się piętrzyć przed bohaterem problemów. Wywieraj na nim emocjonalną presję, aż w punkcie kulminacyjnym stanie on przed czytelnikiem całkowicie odsłonięty. Jego tajemnica wreszcie się wyjaśni.
Źródło: Robert Wilson, The mystery of character, The Writer Magazine
Warsztat tworzenia tajemnic zgłębisz ze mną w mojej książce Szkoła twórczego pisania.
Przeczytaj także:
Jak wczuć się w bohatera w 3 krokach
Jak rozwinąć konflikt między bohaterami w 5 krokach
autorka książek specjalistycznych i beletrystycznych, doktor nauk humanistycznych, certyfikowana trenerka biznesu
7 komentarzy do „Jak podsycić tajemnicę wokół bohatera w 3 krokach”
Jeden z moich ulubionych tematów! Można jeszcze dodać… „…a co myśli bohater o samym sobie” 🙂
I na ten temat postaram się wkrótce napisać:)
Super! Od niedawna miałam zastój w pisaniu, ale czuję, jak wraca mi natchnienie’. Naturalnie, także i ten temat na Pani blogu już czytałam.
Dziękuję za świetne porady. Z niecierpliwością też czekam na następną notkę.
Życzę w takim razie szybkiego powrotu twórczej weny i wielu sukcesów literackich:)
WOW! Wielka zmiana bloga, jak widzę *.* Super to wygląda! Tak tylko wpadłam pochwalić ^^”
Dziękuję. Rzeczywiście, zmiany są w toku i wciąż nad nimi pracuję, dlatego na razie nie ma nowych postów, ale już niedługo się pojawią.
„(…)aż w punkcie kulminacyjnym stanie on przed czytelnikiem całkowicie odsłonięty. Jego tajemnica wreszcie się wyjaśni.”
oto sedno mojego problemu… 🙂 Bo piętrzenie problemów- to nie trudne, a zakończenie- z jednej strony życiowe a jednak musi być nieprzewidziane. Wydaje mi się, że modyfikacje w trakcie pisania, bywają zbyt kolizyjne dla całości, i dlatego nie wiem, czy dość szczegółowe rozwiązanie tych wszystkich zagadek musi/powinno być znane dla autora już w momencie rozpoczęcia pisania, czy też wystarczy, że ma on ogólne pojęcie o tym, jaką puentę chce przekazać- niby opisywanie pomostu, jaki tworzy już w zarodku..?